Budzik wrzaskiem obudził mnie
o 5:00. (Gérard nie umiał go zamknąć.) Pies w nocy narobił na dywanik w łazience.
Gérard sprzątnął, dywanik (formatu średniego ręcznika) do prania, łatwo. Ale
wpadłam na pomysł – niech pies, jeśli musi, brudzi pod prysznicem, tam
sprzątnąć najłatwiej. Ciepłam tam ten dywanik, ale pies na razie chyba nie
rozumie, dlaczego i jego tam pod prysznic wpycham: kładzie się tylko na ziemi i
przeprasza. Na kupkę trzeba z nim wyjść w południe. Nie bardzo umie chodzić na
smyczy, ale jeszcze mnie nie przewróci. Za to podobno delikatny i przy
ludziach, na smyczy, nie chce się załatwiać.
Trzeba namawiać a potem pochwalić. Wodę ma stale, a rano i w południe
mam podać 3 garście krokietek.
Także w nocy pogryzł okładkę
klaseru z moimi dokumentami, nic się nie stało. Moją letnią bluzeczkę w plastiku – uratowałam. Także obgryzane
buty Gérarda postawiłam w nocy na jego stoliku.
Potem Gérard nie wiedział gdzie
kawa, gdzie światło w kuchence, ale wszystko się znalazło. Cukier, miseczka.
Kawę sobie robiłam w nocy i nie odstawiłam na miejsce. (Gérard nie lubi mojego
gatunku, pamiętam z wakacji. Kupię najlepszą neskę "carte noire" . ) Będę dziś w Auchanie, bo muszę na
poczcie pokryć debet na jednym jego koncie (zostawił 600 euro). Czy pies może zostać sam w domu? Kiedyś roczna Ida, zostawiona sama,
histeryzowała. A jak przywiążę przed pocztą,
to ukradną... ( Ida to była jej babka, bo szczeniaka uważamy za córeczkę Suif,
co latem umarła.)
Gérard zapomniał w furgonetce
(bo przyjechał osobowym) kempingową lodówkę z pieczenią wieprzową. Dziś ją
przywiezie. Mój piecyk działa; jeden pojemnik, żeby upiec, też mam... Dokupię
słodkich patatów, to lepsze razem niż ziemniaki. I prosiłam o więcej talerzy i sztućców (co podobno zgarnął) i
dużą poduszkę... Zobaczymy.
Na razie: chyba jestem
szczęśliwa.
Na kompie posiedziałam tylko
do 1–ej a nie do 4-tej i głupie gry już przestały mnie interesować. To też
objaw.
Znowu będę mieć trochę reala.
Gérard jest cały w siniakach.
Miał wypadek, wpadł pod własny traktor. Deszcz padał, było ślisko, więc chciał
założyć tę osłonę z góry. I nie
wyłączył silnika – a tu, bo duże drgania, coś zaskoczyło i traktor zaczął się
osuwać po zboczu. Gérard chciał do niego wskoczyć, ale się poślizgnął w
kaloszach i upadł. Traktor mu wjechał w bok – Gérard myślał, że mu połamał
żebra – ale nie, żadne. Tylko po dwóch tygodniach ma na wątrobie siniakami odduszony
ślad opony. A potem mu o nogi zahaczyło
– też całe w siniakach, ale kości całe. (Choć w jednej przy chodzeniu coś
jeszcze czuje.)
Byłam przerażona. A gdyby złamanie nogi czy pęknięcie
wątroby? Nikt by cię nawet nie znalazł
na takim odludziu... Przecież tam cały
tydzień nie widziało się człowieka. (I
nawet na środku drogi można było przykucnąć i nasiusiać. Przyjemności:
rozpalenie sobie, choćby o północy, ogniska i sikanie w przyrodzie. Kto, gdzie
i kiedy może sobie na to pozwolić? )
Ale Gérard, jak koty, zawsze
spada na cztery łapy. (Też wyraźnie ma "dobrą karmę".)
- Ale po tym, już więcej tego dnia nic nie robiłem. Położyłem się i do następnego dnia przespałem.
(I dobrze. Lepiej przeczekać
zły okres.)
9/10/12
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz