Wesołego Nowego Roku

Nie było ich dwa dni. A wiatr tam wył i lało podobno jak z cebra. Dopiero gdy wyjeżdżali pogoda zrobiła się wiosenna. Ja bez nich czułam się potwornie. Nie wiem czy tęskniłam, ale samotnie moje zwykłe zajęcia były bez znaczenia. od razu zmieniły się proporcje. Nawet lepiej mi się gada czy pisze czy siedzi w nocy na kompie gdy pies śpi u mych nóg a Gérard za plecami. Sama ich obecność wystarcza?

U mnie wszystko dobrze (tylko nie napisałam znowu całej masy kartek!) ale u mojej najbliższej przyjaciółki się sypie... Że Denis ma raka –słyszałam; ale teraz jest już w soins palliatifs – czyli już nic nie można poradzić. Raczej nie wyjdzie stamtąd żywy.  Lecz jeszcze żyje a już jego siostry kłócą się z Daną nad jego głową o srebre łyżeczki i lodówkę.  Domek trzeba będzie zwolnić - Dana nie ma na komorne. Tylko ma znajomego co przechowa jej meble, Gérard pomoże w przeprowadzce. A Dana też idzie na poważną operację serca i ja mam w jej domku 10 dni popilnować kota...

No cóż, różnie bywało. Ale zawsze spadamy na cztery łapy.

Wesołego Nowego Roku. I postarajmy się go przeżyć.